سلام من را به دوستانم برسان و به آنها بگو،
 پنجره‌های ورود شیطان به قلب خود را ببندند؛
راستگو و امانتدار باشند؛
زبانشان را از حرف‌های بیهوده حفظ کنند؛
از اختلاف با هم دوری کنند؛
به دید و بازدید هم بروند که این کار، آنها را به من نزدیک‌تر می‌کند؛
دشمنی با هم را کنار بگذارند؛ چراکه من با خودم قرار گذاشته‌ام که اگر کسی موجب ناراحتی یاران من شود، از خدا بخواهم او را در دنیا به رنج و سختی و در آخرت به ضرر و زیان مبتلا کند.
همچنین دوستانم را آگاه کن که:
خدای مهربان، خوبان آنان را بخشیده و از بدی بَدان آنها چشم‌پوشی کرده است؛
مگر کسی که به خدا شرک ورزیده باشد؛
یا یکی از دوستان من را را اذیت کند یا اینکه حتی بدِ او را بخواهد؛
چنین شخصی از بخشش خدا دور می‌شود تا زمانی که از این بیراهه بازگردد؛
اگر بازگردد که نجات پیدا می‌کند؛
ولی اگر باز نگردد، روح ایمان از دلش پر می کشد و از شهر ولایت و دوستی ما خارج خواهد شد و ولایت و دوستی ما دیگر هیچ فایده‌ای برای او ندارد.
به خدا پناه می‌برم از این سرنوشت شوم!