أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ،

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِِّ الْعالَمینَ، وَ تَوَکَّلْتُ عَلَی الله وَ اعتَصَمتُ بِحَبلِ الله

 اهمیت فرهنگ حجاب

مقول? «حجاب» مهمترین شاخص فرهنگی جامعه شیعه و زیربنای بسیاری از ارزشهاست. به همین دلیل می بینیم که دشمن تشیع، پس از صدها سال تجربه، تمام همّ و غمش این است که فرهنگ حجاب را از جامعه شیعه حذف کند و فرهنگ غربی را تحمیل کند و اگر موفق به این ماجرا شود، باید فاتحه ارزش ها و فرهنگ های شیعی را خواند. البته باید اعتراف کنیم که دشمن در این ماجرا تا حدّی موفق بوده است. اگر دشمن بتواند فرهنگ جوامع مسلمان را عوض کند و به عنوان مهمترین رکن، حجاب را تحریف کند، راه را برای ورود بسیاری از ضد ارزشها هموار کرده است و اصلاً مقولات منفی، ضد ارزشی و ... در این جوامع خود بخود زاییده می شود. به همین خاطر است که اهل بیت عصمت و طهارت(ع) روی مقول? «حجاب» و «رعایت محرم و نامحرمی» بسیار حساس بوده اند. نکته اینجاست که «حجاب» تنها مصونیت برای خانم ها نیست، مصونیت فرهنگی و اخلاقی و ... کل جامعه را تضمین می کند، بستری فراهم می کند برای رشد اخلاقی، رشد فرهنگی، رشد در جهت کسب رضایت خداوند و ...!

مثال جامعه شیعه همچون درخت تنومند، بلند، پرشاخه و پرثمری است که پیوسته در حال رشد و بالندگی است اما دشمنانی حسود و مکار قصد نابودی آن را دارند. دشمن اگر مدام بخواهد برخی شاخه های در دسترس را قطع کند و یا برگ ها را بریزد و یا میوه ها را هدف قرار دهد، جز اتلاف وقت، دستاوردی نخواهد داشت چون پس از مدت کوتاهی، دوباره درخت، شاخه ها و دیگر اجزا را بازسازی می کند، لذا تمام سعیش بر این است که به ریش? درخت نفوذ کرده و آن را ابتدا آفت زده و سپس از بین ببرد تا این درخت، هر چقدر هم که بزرگ و پهناور و پرثمر باشد در عرض مدتی کوتاه، خودبخود ضعیف و سپس خشک شود و با اندک آتشی بسوزد و جز خاکستر چیزی از او باقی نماند! جایگاه حجاب در جامعه شیعه، همان جایگاه ریشه هست در درخت، که اگر دچار آفت شد و یا خدای نکرده غفلت کردیم و ریشه زده شد، کار تمام است!

یکی از خطرناکترین روش های شیطان برای نیل به این هدف شوم، این است که فرهنگ بی تفاوتی را در جامعه رواج دهد، اینکه جوانها را بی تفاوت کنند، مردم را نسبت به ارزش‌ها بی‌تفاوت کنند. بتدریج جامعه را به سمت بی تفاوتی، بی عاری، بی بند و باری، بی هدفی و پوچی سوق می دهد و این موضوع بسیار خطرناکتر است. آن کسی که گرفتار گناه و یا خدای نکرده فساد شده، باز پشیمان می‌شود، یک روزی می‌گوید خدایا ببخش، اشتباه کردم، غلط کردم و این پشیمانی همان توبه است که امام سجاد(ع) می فرمایند: «إِلَهِی إِنْ‏ کَانَ‏ النَّدَمُ‏ عَلَى‏ الذَّنْبِ‏ تَوْبَةٌ، فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ»؛خدایا! اگر پشیمانی از گناه توبه است، پس به عزتت سوگند من از پشیمانانم. اما کسی که بی تفاوت می‌شود خطرش خیلی زیاد است! شیطان و ایادی او با این دو حربه بنای نابودی انسانیت را دارند: اول فرهنگ فطری حجاب را تحریف می کنند و بتدریج در خلال آن انسانها را نسبت به کمّ و کیف حجاب بی تفاوت می کنند. محصول این اید? شیطانی چیست؟ «تبدّل و تغیّر فرهنگ حجاب به فرهنگ برهنگی!» یعنی چیزی که الآن در غرب و برخی جوامع اسلامی رایج است. در چنین شرایطی ارزشها به راحتی محو شده و انسانها به راحتی آماج انواع همزات و ضدارزشها می شوند و تغییر می کنند. در بسیاری از جوامع، فرهنگ مردم عوض شده و نبود حجاب و بسیاری از ارزشها برایشان عادی است، حتی شما در برخی جوامع شیعی، نظیر بحرین هم که نگاه کنی می بینی علی رغم اینکه مسلمان و محب اهل بیت(ع) هستند اما فرهنگشان تغییر کرده؛ حجاب مدنظر خداوند را رعایت نمی کنند و برایشان تفاوتی ندارد. البته این ماجرا یک شبه اتفاق نمی افتد بلکه تدریجی است و عقب? بسیار مفصّلی دارد. بهرحال تا فرصت هست باید جلوی این تبدّل و تغیّر فرهنگ پوشش گرفته شود. در ادامه در شرح این موضوع خواهیم گفت که چگونه شیطان بسترهای این تغییر فرهنگ را فراهم کرده و اگر به غفلت ادامه دهیم آن را به سرانجام خواهد رساند.

حجاب، جایگاه یک تب سنج را در جامع? اسلامی ما دارد.

از منظری دیگر، «حجاب، جایگاه یک تب سنج را در جامع? اسلامی دارد». از اولین علائم یک بیماری خطرناک، تب است. تب سنج به پزشک نشان می دهد که آیا این شخص بیمار است؟ شدت بیماری در چه حدی است؟ مقاومت بدن چقدر است؟ بیماری در چه مرحله ای است؟ و ... . حجاب نیز شاخص و معیار سلامت یک جامع? اسلامی است و به ما نشان می دهد که آیا جامع? سالمی داریم و یا جامعه ای بیمار؟

خب، سالهای زیادی از انقلاب اسلامی و دفاع مقدس می گذرد و شاهد این هستیم که وضعیت فرهنگی و اخلاقی جامعه ما روز به روز بدتر و پست تر می شود و نمونه بارز آن هم وضعیت حجاب در جامعه ما و نیز شیوع بدحجابی و آمار نگران کنند? فساد و فحشاء و به تبعش جرم و جنایت است. وضع کنونی حجاب حاکی از این است که جامعه ما دچار یک بیماری درونی و سختی است. این جامعه سالم نیست، تب دارد، مریض است، و این علامت بزرگ و واضح، حکایت تلخی را بازگو می نماید اینکه؛

ـ اولاً این جامعه خوب تغذیه نشده است؛ از رزق طیب چه در بعد اعتقادی و فکری و چه در بعد اخلاقی و چه در ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی محروم بوده، از غذاهای بی خاصیت و یا مسموم استفاده کرده و یا از شدت گرسنگی مجبور به استفاده از زباله ها شده و بتدریج ضعیف شده است.

ـ ثانیاً این جامعه درست تزکیه نشده است؛ از ابعاد مختلف اعتقادی، اخلاقی، فرهنگی و رفتاری گرفتار آلودگی های زیادی است که مورد تزکیه و استحمام قرار نگرفته است، تحرک لازمه را نداشته و آنقدر ضعف و آلودگی بر او عارض شده که هر باکتری و ویروسی براحتی بر تن زار و مجروحش هجوم آورده است.

<** ادامه مطلب... **>

حال، سوال بزرگی که در این میان مطرح می شود آن است که سردمداران دین و فرهنگ در جامعه، یعنی کسانی که باید برای رهبر معظم انقلاب(ایده الله تعالی) سربازانی قوی و کارآمد در عرصه دین و فرهنگ می بودند، چه کردند که وضعمان اینطور شد؟ چرا مردم جامعه را از لحاظ اعتقادی، فکری و اخلاقی درست تغذیه نکردند؟ چرا وجود مردم و ساحت جامعه را از آلودگی های مختلف پاک نکردند؟ سالها آمدند و پشت تریبون ها فقط حرف زدند و نصیحت کردند و دیدیم که این حرفها و باصطلاح نصایح، دردی را دوا نکرد و جامعه را اصلاح ننمود. اینکه مسئولین ما و خود ما چقدر در این زمینه حرف زدیم، چند ساعت جلسه گرفتیم و ... مهم نیست، اینکه نتیجه اش چی شد، این مهم است! اینکه چقدر از این ظلمت ها به سمت نور حرکت کردیم و جامعه را حرکت دادیم، این مهم است!

در سالیان اخیر نیز موج «تهدید» شایع شده و دم از چوب و چماق و بگیر و ببند می زنند. آیا بیماری با تهدید و برخوردهای امنیتی درمان می شود؟! آیا فرهنگ با بزن و بگیر و ببند ساخته می شود؟! مادامی که ما به این روش پیش رویم وضع از این بدتر خواهد شد و بنده به دلم هست که متصدّیان امور در جمهوری اسلامی از پس تهاجم فرهنگی دشمن بر نمی‌آیند و آسیب‌های شدیدی می‌بینند! وقتی که ما در مواجهه با «مسائل فکری و فرهنگی» از نیروی نظامی و انتظامی استفاده کنیم، معنایش چیست؟ یعنی ما کم آورده ایم! این یک نشانه بزرگ است، نشان از خطری که در آیند? نزدیک تهدیدمان می کند!

اگر سیر ارزشها و سیر ظواهر را در جامعه نگاه کنید، متوجه می شوید که مدام در حال پسرفت هستیم! حجاب در حال پسرفت است و در سالهای پیش رو این ماجرا شدیدتر خواهد شد و این سیر پسرفت، به یک ناهنجاری بزرگ اجتماعی کشیده می شود! اگر وضع حجاب در ده سال پیش مثلاً در نقط? بیست بود، پنج سال پیش در نقطه ده و الآن مثلاً در نقطه پنج، خب، چند سال دیگر به کجا می رسد؟! ده سال دیگر به کجا می رسد؟ با این روشی که ما در جامعه رفتار می کنیم، فقط باید یکی یکی درها را باز کنیم و برای کارهایی که قبلاً قبیح می دانستیم مجوز صادر کنیم، کما اینکه این ماجرا شیوع عجیبی هم پیدا کرده است! تا کی می خواهیم جلو این نوع ماجراها را بگیریم؟ یک روزی داشتن دستگاه پخش ویدئو ممنوع بود، یک روزی داشتن ماهواره و ... ممنوع بود، اما دیدیم و می بینیم که چطور رواج پیدا کرد و امروز یک امر عادی محسوب می شود. از این بابت عصبانی هستیم و می خواهیم بگردیم تقصیر را گردن یکی بیندازیم و این معضلات را به او نسبت دهیم!!! بجای اینکه به خودمان بنگریم و ببینیم که مقصر خود ما هستیم و خودمان را محاکمه کنیم، دیگران را متهم می کنیم!!! ما جامعه را در «فقر فکری و فرهنگی» نگه داشته ایم، هر کسی هم بخواهد حرف بزند توی سرش می زنیم، خب تا کی؟ تا کی گرسنگی؟ همین است که تهاجم فرهنگی جواب داده و جامع? گرسنه ما، افکار و فرهنگ بی دینها را پذیرا شده است و بچه های این مرز و بوم گرفتار آن شده اند!!!

بیشتر مواقع این امر و نهی های رایج و این تهدیدات جایگاهی ندارد، بلکه ما باید ببینیم دلیل و ریشه این رفتارها و ناهنجاریهای ظاهریِ مثلاً یک خانم بدحجاب و یا حتی برخی آقایان چیست؟ ریشه مشکل کجاست؟ آنرا بفهمیم و در اصلاح آن بکوشیم. آیا قرآن در این باره صحبتی دارد و راهکاری به ما معرفی کرده است؟! آیا اصلاً به دنبال روش های خدایی هستیم؟! خب، ما به کلام خداوند که می فرماید: «وَ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیانًا لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ هُدًی وَ رَحْمَةً وَ بُشْری لِلْمُسْلِمین»ایمان داریم و مطمئن هستیم که خداوند همه نیازهای بشر را در قرآن تبیین و شفاف مطرح کرده است، هر چند ماها نفهمیم و یا بخواهیم انکار کنیم که در قرآن پیرامون این مسائل حرفی زده شده است!

انشاءالله و به فضل خدا، خواهیم گفت که این بیماری مُسری چگونه درمان خواهد شد. امید که گوش شنوایی پیدا شود و فکری روشن و دست توانایی به میدان آید!

ریش? معضلات ما؛ اعتقادات و فرهنگ های غلط و غیر اسلامیِ رایج در جامعه است

همه این زشتی هایی که عارض ما و جامعه ما شده، تبع? فرهنگ های غلطی است که داریم. رفتارهای انسان بر اساس فرهنگ انسان است، و فرهنگ انسان بر اساس اعتقادات انسان شکل می گیرد. بنده عرضم این قسمت است که اشکال از ناحیه اعتقاداتی است که ما به آن قائل هستیم، و ما باید حل مشکلات فرهنگی را از آنجا دنبال کنیم.

ماها به زبان می گوییم که شیع? اهل بیت(ع) هستیم و این بزرگواران را دوست داریم، اما عملاً چطور؟! شیعه بودن به صرف ابراز ارادت نیست! ما خیلی کلی و مبهم می گوییم اهل بیت(ع) معصوم هستند و همه رفتارها و صادره هایشان حق و الهی است و در هر ماجرایی «بهترین» رفتار و سیره را داشته اند و ما نیز باید پیرو ایشان باشیم. اما هنگامی که وارد عرصه عمل و بخصوص اجتماع می شویم، می بینیم که رنگ و بویی از اهل بیت(ع) نداریم و اصلاً گریزان از فرهنگ و نظر ایشان هستیم! بدفرهنگی ما تبع? بدایمانی مان نسبت به اهل بیت(ع) است! مشکل ما این است که از رفتارها و فرهنگ های اهل بیت(ع) دور شده و به رفتارها و فرهنگ های بدلی و شیطانی روی آورده ایم. بجای دنبال کردن فرهنگ های الهی، روال جامعه مان شده «تبعیت از گامهای فرهنگی شیطان» لذا ثمره اش شده این بساط «فحشاء و منکر» که همه شاهد آن هستیم.

خب، در چنین شرایطی باید چه کار کرد؟ ما باید از ظلمات این فرهنگ های بدلی که روز به روز بیشتر می شود، به سمت روشنایی و انوار فرهنگ های اهل بیتی فرار کنیم!